Vatanından uzak vatan aşkıyla son
nefeslerini vermişti o. Daha bir gün oldu yıl dönümü geçeli ölümün üzerinden. Tamam
komünist dendi, olup olmadığını tartışmıyorum da. Sadece kıymet verilmedi
sanatına. Kaleminden damlayan kanların failleri yasakladılar nazım hikmeti. O her zaman iftiharla bahsederken vatanına
olan aşından ve milletine olan bağlılığından sözde vatanseverler topluluğu
tarafından yok sayıldı Nazım. Şiirleri yasaklandı suçtu çünkü vatan demek,
hürriyetten bahsetmek ve namussuzluk sayılırdı millete yapılan zulümleri gözler
önüne sermek. Bunun cezasını çekerken
bile yazdı o aşkını sevgisini en çok da memleketini yazdı. Bitmek bilmeyen bir
sevdaya tutulmuştu yüreği çünkü vatan aşkıydı ondaki.
''Anladım ki sen de şimdi herkes gibisin'' derdi büyük usta.Biz çok sonraları anladık oysa onun herkes gibi olmadığını. vatanına hasret göçüp gitti bu dünyadan ve ölürken bile Türk vatandaşı değildi. İki yıl sonra alındı vatandaşlığa ama hala içime şurası dokunuyor mezarı bile başka topraklarda cansız bedeni bile hasret çekiyor yurt toprağına.Şimdi yine sevmeyen sevmesin onu. anlayanı seveni bilir vatan aşkıyla tutuştuğunu. En büyük eserinin bile adı ''Memleketimden İnsan Manzaraları'' kanıtlamaya gerek bile görmüyorum şüpheye düşmüyorum milletini düşünüp düşünmediğini. Fakat hala arkasından çirkin söylemler yalan yanlış ithamlar keşke bunları diyenler de seve bilselerdi Nazım kadar milletini. Çünkü aşkı vatan olan kalp yalan söylemez, hiç kimse de bir yalan uğruna özgürlüğünden vazgeçmez.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder